ای سنگوارۀ وجدان
در بستر مرگ کپیده ای
و من بالای سرت مویه می کنم
نه برای تو
برای خودم
برای خودمان
که چه جان سختی
و ما را آسوده نمی گذاری
که شادی بسیار کنیم